Kochani studenci, kochani malarze z tytułami i bez tytułów, z dyplomami i bez dyplomów, szanowni goście, Panowie Rektorzy wyższych uczelni i uczelni artystycznych Wrocławia, Magnificencje. Przygotowania do dzisiejszego wystąpienia zacząłem od odszukania i przejrzenia mojego indeksu, czyli książeczki legitymacyjnej studenta Uniwersytetu Jagiellońskiego. Książeczka z pieczęcią kwestury UJ ma numer 11547, nosi podpis z pieczątką kwestora i własnoręczny podpis właściciela książeczki, czyli mój, pod moją fotografią. Przyglądam się pociągłym rysom młodego człowieka w białym kołnierzyku, krawacie, z jednym uchem odsłoniętym. Które to było ucho, nie wiem, bo w moim długim życiu, w różnych historycznych epokach, zdejmowano uszy lub ucho z różnych stron. Zresztą dochodzą mnie informacje, że nowe dowody, a może już najnowsze, będą bez ucha i bez uśmiechu... Patrzę więc na swoją podobiznę z roku '45 i widzę jakiś cień uśmiechu na twarzy. Zresztą to mi zostało do dnia dzisiejszego. Jestem człowiekiem uśmiechu, nie człowiekiem śmiechu.