Ciało czeka. Można je po drodze obłaskawiać, przekupywać kolejnymi posiłkami, czy nawet samym ich obmyślaniem – tyle osób mówi mi teraz, że piszą w głowie dokładne scenariusze obiadów i kolacji do podania nazajutrz. Lecz ono i tak prze do swojego, pożąda jak nigdy tego jednego: nocnej godziny. Oby już mogło się położyć i pozbyć naszych myśli i uczuć, oby już mogło zostać samo, czyli zasnąć bez naszego udziału. W najgłębszy sen – tyle osób mówi mi teraz, że śpią lepiej, mocniej niż wcześniej, i bez żadnych wspomagaczy.

Lepiej to mało powiedziane. Sam jako obiekt własnych badań mógłbym śmiało stwierdzić, że bodaj nigdy jak ostatnio, od chwili ogłoszenia pandemii, tak błyskawicznie nie zasypiałem i tak głęboko nie spałem. Boska, najprzyjemniejsza chwila dnia, kiedy można już się położyć i zanurzyć w tę jedną minutę dzielącą od zaśnięcia.

I później sama przyjemność snu, tak...