Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Listę możliwych pytań podsuwa od razu sam wydawca: "w jaki sposób nauka zbada siłę miłości?" lub "co wspólnego ma nauka z sensem życia?". Trzeci akapit tej samej noty proponuje nawet tę lekturę jako odpowiedź na książkę Stephena Hawkinga, w której pada zdanie o zbędności przywoływania Boga jako Stwórcy w kontekście Wielkiego Wybuchu. Jednak nie jest to ani rozmowa, ani polemika, lecz dwa niedługie teksty przedstawiające w sposób popularny zagadnienia związane z rozwojem nauk empirycznych. Domyślamy się, że pierwszy tekst, dotyczący głównie fizyki, jest autorstwa "ateisty" Edoardo Boncinellego, włoskiego fizyka i biologa. Drugi, opisujący w skrócie filozoficzne podstawy nauki, napisany został przez "wierzącego", George’a Coyne’a, amerykańskiego astrofizyka i jezuitę, byłego dyrektora Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego.
Pierwszy artykuł przedstawia obraz nauki po dwóch rewolucjach XX wieku: teorii względności i mechaniki kwantowej. Istotne są tu dwie cechy dzisiejszej nauki: nieintuicyjność i wąska stosowalność teorii, które uznajemy za sprawdzone, oraz specjalizacja prowadząca do drastycznego ograniczenia możliwości orientowania się w całości przez pojedynczego człowieka. "Ateista" widzi więc ogólne pytania "o sens" jako naturalną, lecz nieuprawnioną ekstrapolację takich samych pytań stawianych zasadnie w wąskim zakresie spraw podlegających ludzkim intuicjom. "Wierzący" stara się w swoim artykule wykazać związek chrześcijańskiej wizji Boga z wizją wszechświata jako struktury racjonalnej, czego jednym ze skutków miałby być np. rozwój nauk empirycznych. Jako klucz do tego zagadnienia ma posłużyć początek Ewangelii św. Jana o wcielonym Logosie, potraktowany jako dialog z filozofią grecką. Autor ukazuje to na tle innych możliwych filozofii natury związanych z nazwiskami Platona, Arystotelesa i Archimedesa. Ta część książki szczególnie mogłaby zainteresować tych czytelników, którzy postrzegają chrześcijaństwo jako przeszkodę w naukowym dociekaniu prawdy. Mogłaby, gdyby nie jej skrótowość.
Książka jest mimo to warta przeczytania. Jak to często bywa, gdy zwracamy się z konkretnymi pytaniami do fachowców, odchodzimy z serią innych pytań, których istota stawia w nowym świetle nasze początkowe dylematy. Tak jest i tym razem.
Edoardo Boncinelli, George Coyne SJ, "Bóg, wszechświat i sens życia", Bratni Zew, Kraków 2010
