Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Na przedwyborczym zjeździe partii Jedna Rosja, przy rzęsistych brawach delegatów, padły właśnie deklaracje premiera Putina i prezydenta Miedwiediewa na temat ich przyszłości: Miedwiediew będzie numerem jeden na liście Jednej Rosji i po wyborach (wygranych) stanie na czele rządu, a Putin zostanie jedynym kandydatem partii na prezydenta. Bez cienia zażenowania ogłoszono z wysokiej trybuny, że najważniejszy urząd w państwie zostanie obsadzony w wyniku kolejnej prywatnej umowy osób sprawujących władzę. Fasadowe wybory odbędą się wiosną 2012 r. zgodnie z harmonogramem. Tylko czy mają jakieś znaczenie wobec zawartego już na górze paktu?
Miedwiediew mógł teoretycznie zawalczyć o drugą kadencję. W ostatnich tygodniach wysyłał sprzeczne sygnały, świadczące o gotowości do kontynuowania misji erzac-prezydenta przy kierującym z tylnego siedzenia premierze. Przystając na zaproponowany układ z zamianą foteli, złożył broń: pokazał, że jest dyspozycyjnym wykonawcą woli egzekutywy, bez osobistych ambicji politycznych. Można założyć, że zostanie na scenie tylko do momentu, gdy będzie w przyszłej roli premiera przydatny, i ani minuty dłużej.
Putin, były prezydent, który znów obejmie ten urząd w 2012 r., będzie rządził - o ile nie nastąpią silne turbulencje - przez jedną lub dwie sześcioletnie kadencje, do 2024 r. Wyzwań w obliczu kryzysu - co niemiara. Tymczasem na zjeździe Jednej Rosji obiecywał on Rosjanom złote gruszki na pochyłej wierzbie budżetu. Budżetu, dodajmy, opartego na niepewnych cenach surowców. Wysokie ceny ropy oznaczają możliwość wykupienia przez Putina polisy na polityczne przeżycie i spokój społeczny.
