Lubię jak nam przeszkadza

szum ekspresu do kawy,

kiedy do ciebie dzwonię

z dworcowej sieciówki

z ręką zajętą plastikowym

kubkiem, kiedy do ciebie

dzwonię z pomarańczowej

budki lubię jak nam przeszkadza

odgłos stempli na poczcie

jęk wózków bezdomnych

lubię jak nam przeszkadza

zapach piekarni, moje długie

włosy i złote kolczyki

przy mokrej słuchawce,

lubię jak nam przeszkadzają wysokie

obcasy, bolące nogi i sztywny

drut kabla, kiedy rozmawiam

z tobą przez telefon lubię

twój język, jak mi odpalasz

swoje świeże wiersze

i jak się pocę pod bransoletką i jak potem

idę przez miasto całkiem

nieprzytomna, wsiadam do pociągu

i zapach akacji i burza szykuje

swoje ciemne mięśnie

workshop

Jeśli dotkniesz palcem morza w Sidney

poczuję to wiosną nad Balatonem?

Echolokacje? Te małe wierzbowe puszki

wieńcowe duszki pulsujące zielono

w ciemnościach. Nasz legendary day:

stolice płonęły jak elektryczne ważki.

Kilkadziesiąt założonych wówczas miast

oderwało się od wybrzeża i poszybowało

w noc jak chmura elektronów, garść

krzyżyków. Nasza poranna komparatystyka,

"Bliss" - słowo, nad którym pracowałyśmy najciężej

(pleasure? Rozkosz? Po węgiersku "slast")

po deszczu

mnóstwo żółtych kieliszków na łące

Agnieszka Wolny-Hamkało ur. 1979 - poetka i publicystka. Autorka książek "Mocno poszukiwana" (1999), "Lonty" (2001), "Gospel" (2004), "Ani mi się śni" (2005), "Spamy miłosne" (2007), "Nochal czarodziej" (2007, il. A. Wajda) i "Nikon i Leica" (2010). Współredaktorka (wraz z J. Sobolewską) antologii opowiadań "Projekt Mężczyzna" (2009). Mieszka we Wrocławiu.