Cenił autorów klasycznych, czytając ich z reguły w pierwszych wydaniach. Jako kolekcjoner przywiązywał też wagę do opraw. Tak więc pewne tytuły Racine’a, którego miał w komplecie, a także Balzaca powtarzały się w jego zbiorze, bo miał okazję nabyć egzemplarz, który jako przedmiot wydawał się być większej doskonałości od już posiadanego. Sprzedaż całej kolekcji, uważana za jeden z największych sukcesów tamtego roku, przyniosła 26 milionów 245 tysięcy ówczesnych franków francuskich, czyli nieco ponad 3 miliony 800 tysięcy euro.

Z ośmiuset pozycji najcenniejszy okazał się rękopis Flauberta, sprzedany za 381 tysięcy euro. 96 dwustronnie zapisanych kart w formacie 320 na 205 milimetrów, czyli o pół centymetra węższych i dwa i pół dłuższych niż dzisiejsza strona maszynopisu. Rękopis powstał około roku 1840, a przed 25 października 1842, gdy autor ukończył 21 lat....