Jestem matką 8-letniego Kryspina dotkniętego autyzmem. Razem z mężem dokładamy starań, aby dziecko rozwijało się w miarę prawidłowo, dlatego dość często musimy jeździć do odległego o 40 km Gdańska. To jedyny sposób na kupno lekarstw, okularów, środków higienicznych czy ortopedycznych (Kryspin choruje na encyfalopatię, ma skrzywiony kręgosłup i nie trzyma moczu). Dojazdy i zakupy przekraczają nasze możliwości finansowe, a staramy się też zapewnić opiekę specjalistów 5-letniej córce, która urodziła się z niedotlenieniem mózgu i ma wzmożone napięcie mięśniowe.