Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Żeby się jednak o tym przekonać, musisz się zatrzymać i »zadrapać powierzchnię«". Trudno uwierzyć, że to zdanie księdza padło na forum poświęconym życiu uczuciowemu i emocjonalnemu kapłanów, którego zapisem jest zredagowana przez Marca Garzonio książka "Serce kapłana", z przedmową kard. Carla Marii Martiniego. Dotyczy życia uczuciowego kapłana w celibacie.
Wyjątkowa jest szczerość świadectw kapłanów oraz świeckich psychoanalityka i psychoterapeuty, którzy mają doświadczenie pracy z problemami emocjonalnymi księży. Pokazują, jak samotność dotyka prezbiterów, jak wpływa na nich odziedziczony kulturowo i religijnie lęk przed bliskością (intymnością) i kobietą, a także "nomadyzm" księży, który można streścić w dwóch "przykazaniach": kochać wszystkich albo nikogo - kochać na zawsze albo wcale. Ale wyeliminowanie uczuciowości z życia kapłańskiego, by wyeliminować zależność od wiernych - oznacza ślepy zaułek, który kończy się emocjonalną degradacją. Autorzy demaskują też błędne wyobrażenie, popularne w duchowości kapłańskiej i zakonnej, że potrzeba bliskości jest oznaką duchowej słabości. Wskazują na dojrzałe przejawy miłości i przyjaźni: w życiu księży bowiem "tym, co daje spokój - jak pisał Bernanos - nie jest Wiara, lecz Miłość".
Autorzy nie uciekają przed pytaniami o normatywny charakter celibatu, podkreślają, że dyskurs o erosie i agape jest w Kościele ograniczony do etyki, zubożony do samej moralności, prowadzony wśród zakazów i sankcji, pozbawiony teologii namiętności jako narzędzia objawienia. Czuć pokorną i bezwarunkową służbę Kościołowi, ale w szczerości i nie na kolanach. Jeden z autorów stawia wręcz pytanie, czy ma sens rozprawianie o wychowaniu emocjonalnym i uczuciowym kapłana, bez zastanowienia się nad historią i nad aktualną sytuacją kobiet?
"Serce kapłana" to książka ważna i inspirująca, gdyż - jak w niej czytamy - "kapłan wycofany i zimny trzyma przy parafii tych, którzy i tak chodziliby do kościoła, ale utrzymuje z daleka tych, którzy chcieliby zostać dotknięci przez Słowo, które stało się Ciałem, przeżyć to na własnej skórze". Dla dobra wszystkich serce kapłana nie może być ani przedmiotem kultu bądź samouwielbienia, ani tematem tabu.
Marco Garzonio (red.), "Serce kapłana. Wychowanie uczuciowe i emocjonalne prezbiterów", tłum. M. Wrana, Bratni Zew, Kraków 2011
