Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Rzymskie sympozjum „Ku uzdrowieniu i odnowie” (6–9 lutego), którego celem było wypracowanie wspólnej dlacałego Kościoła strategii postępowania wobec pedofilskich nadużyć księży, nie było – wbrew podejrzliwym interpretacjom niektórych mediów – ani chwytem pijarowskim, ani improwizowanym wyskokiem kilku gorliwców. Wpisuje się ono w trwające od wielu lat wysiłki Stolicy Apostolskiej, a szczególnie Benedykta XVI, by sytuację Kościoła w tej materii trwale uzdrowić.
Zgromadzenie przedstawicieli 110 konferencji episkopatu całego świata i 30 przedstawicieli przełożonych zakonnych wraz z przedstawicielami najważniejszych rzymskich dykasterii umożliwiło podzielenie się tragicznymi doświadczeniami. Kolejne fazy ujawniania skandali w różnych krajach i nieporadność w tych sytuacjach lokalnych pasterzy wskazywały na brak adekwatnej komunikacji i reakcji w Kościele.
Warto dodać, że organizatorzy (Papieski Uniwersytet Gregoriański i Stolica Apostolska) zaprosili na obrady „obserwatorów zewnętrznych”: wśród nich Hannę Suchocką (ambasadora Polski przy Stolicy Apostolskiej) i panią P. Janvier Yameogo (Burkina Faso) z Papieskiej Rady ds. Komunikacji Społecznej.
Sympozjum wzbudziło duże zainteresowanie mediów i niezadowolenie z powodu (skądinąd całkiem zrozumiałego) niedopuszczenia ich na salę obrad. Jednak materiały sympozjum są ogólnie dostępne. Znalazłem je – w kilku językach – pod adresem: chiesa.espresso.repubblica.it/ tytuł: „La prima volta di Marie Collins”, a tam link „Verso la guarigione e il rinnovamento”.
Na sympozjum, w sposób niepozostawiający wątpliwości, ukazano absolutny priorytet troski o ofiary nadużyć seksualnych. Mówił o tym prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. William Levada, a także inni. Szczególnie wymowne było zaproszenie do zabrania na sympozjum głosu ofiary nadużyć. Dramatyczną opowieść pani Marii Collins można przeczytać w opublikowanych dokumentach.
Kolejnym ważnym owocem sympozjum było jasne określenie zasad postępowania wobec opinii publicznej i środków przekazu. Mówił o tym kard. Reinhard Marx: „Na nic się zda walka z mediami i potępianie opinii publicznej. Raczej trzeba wyjaśniać i rozmawiać z mediami i przez media. Kampanie medialne [antykościelne] tylko wtedy się powiodą, kiedy oskarżenia są prawdziwe. Konfrontacja z mediami i społeczeństwem jest wyzwaniem, które przede wszystkim muszą podjąć biskupi. Obronne gierki, banalizowanie czy relatywizowanie nie dodają wiarygodności. Jedynym wyjściem jest otwartość i szczerość (...). Oficjalne deklaracje i publiczne komentarze Kościoła zawsze muszą być prawdziwe”.
Bardzo jasno postawiono sprawę współpracy z państwowym wymiarem sprawiedliwości. Wbrew niektórym komentarzom, mówiono o tym jako o rzeczy oczywistej. A ponieważ prawo karne w różnych krajach jest różne, każdy episkopat musi opracować w tej kwestii własne procedury.
Uczestników sympozjum poinformowano o utworzeniu Centrum Ochrony Dzieci. Powstało ono (w Monachium) w wyniku współpracy Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego, oddziału psychiatrii i psychoterapii dziecięcej uniwersyteckiego szpitala w Ulm oraz archidiecezji Monachium i Fryzyngi, która gości Centrum i w znacznej mierze je finansuje. Centrum ma być światowym ośrodkiem edukowania na odległość (e-learning) w kwestii metod terapii i reagowania na nadużycia seksualne wobec małoletnich. Centrum ma działać trzy lata – do roku 2014 (kontakt: Prof. Hubert Liebhardt, liebhardt@unigre.it Unsöldstrasse 13, 80538 Monachium, Niemcy).
Dramatem Kościoła nie jest ujawnienie pedofilskich skandali, lecz fakt ich zaistnienia. Pociechą jest stanowczość, z jaką Kościół szuka remediów, i że „gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska” (Rz 5, 20). Wierzę, że z tego upokorzenia wyjdzie oczyszczony – święty Kościół grzesznych ludzi.
