1.

"W istocie był tylko jeden chrześcijanin - pisał Nietzsche - i ten umarł na krzyżu". Przekaz chrześcijański, zwłaszcza epistolarna spuścizna św. Pawła, stanowi w oczach Nietzschego dziedzinę tyleż wartą badania, co podatną na żółć pamflecisty. Przede wszystkim religia ta, czyniąc z bierności cnotę, z podporządkowania siłom nieziemskim - imperatyw, z resentymentu - koło zamachowe dziejów, religia wyprowadzająca ze śmierci życie wieczne - jest religią niewolników, organizacją chorych na duszy, bezsilnych i przegranych w tym świecie istnień. Kto za to odpowiada, kto spowodował ten stan rzeczy? Może Chrystus? Nie, On nie. Wcielając się w człowieka, dowiódł jego najwyższej wartości, tego mianowicie, że prawdy o życiu należy szukać w tym świecie, a nie w świecie wyssanym z palca pewnego Apostoła. "To, że Bóg stał się człowiekiem - czytamy dalej Nietzschego -...