Oderwać się choćby na krótko od swojej codziennej pracy, od swoich codziennych ludzi, od swoich codziennych rzeczy, od codziennego siebie samego. Aby nie zwariować w tym nieustannym jazgocie, hałasie, przekrzykiwaniu się, w tym wyścigu o wszystko, który wywołuje w nas stres nie do wytrzymania. Zagłębić się w ciszę, spokój, bezruch, bezdziałanie, bezczynienie, bezmyślenie, bezczucie. Zapaść się jak w głęboki sen. Bez obaw, bez troski o dziś, o jutro, o wczoraj -choćby na chwilę.

Tylko gdzie znaleźć takie miejsce, taki kąt, taką przestrzeń? Taką pustynię.

Już wiesz, co ci powiem. Jedyną taką przestrzenią jesteś ty sam.