Nie ma nic złego w budowaniu kontaktów na zasadzie wzajemności, ale jedna z podstawowych zasad polityki zagranicznej w przypadku stosunków polsko-litewskich nie zdała egzaminu. Można mieć do Polaków różne pretensje, i są one nieustannie na Litwie formułowane, nie ulega jednak wątpliwości, że Litwinom w Polsce żyje się lepiej niż na przełomie lat 80. i 90. Dzięki traktatowi z 1994 r. otrzymali oni prawo do używania języka litewskiego jako pomocniczego w gminie Puńsk, zamieszkiwanej w większości przez Litwinów, a także prawo do dwujęzycznych tablic i pisowni nazwisk w oryginalnym kształcie. Żadne, podkreślę, żadne z podobnych postanowień nie zostało wprowadzone na Litwie.

Przy okazji sporu o stosunek Litwy do mniejszości polskiej nieustannie pojawiają się uzasadnienia sięgające do bliższej lub dalszej przeszłości. Wszystkie zostały przemaglowane na tysiąc sposobów. Wiemy, że...