Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
---ramka 318284|prawo|1---Nasze chrześcijaństwo jest nie tylko wiarą w istnienie Boga, bo w istnienie jakiegoś boga wierzy większość ludzi na świecie, ale jest przede wszystkim spojrzeniem poza doczesny horyzont. Taka eschatologiczna perspektywa, wiara w wieczne królowanie Jezusa, które przekracza wszystko, co istnieje na tym świecie, zmienia oczywiście sposób patrzenia na doczesność. Bywa, że nastawienie eschatologiczne prowadzi do zupełnego lekceważenia doczesności: po cóż się nią zajmować, skoro jest nietrwała, chwilowa i wobec tego nie taka znów ważna? Przeżywali takie rozterki pierwsi chrześcijanie, którzy byli przekonani, że Jezus wróci, jak obiecał, jeszcze za ich życia. Wyczekiwali Go niecierpliwie. W Didache (pocz. II wieku) czytamy: “Niechaj przyjdzie Twa łaska i niech przeminie ten świat! Marana tha!". Jednak Jezus nie przyszedł ponownie za ich życia i dość szybko zrozumiano, że czas historii będzie długi. Pierwsza niecierpliwość zanikła.
Dzisiaj w cywilizacji europejskiej dominuje niewątpliwie perspektywa całkowicie ograniczona do świata widzialnego. Takie nastawienie ma swoje konsekwencje: skoro ten świat jest jedyny, to trzeba go jak najlepiej urządzić. Czasem pojawiają się nawet opinie, że chrześcijaństwo, przez swoje spojrzenie poza ten świat, jest przeszkodą w budowaniu sprawiedliwości tu i teraz. Odpowiedzią na takie zarzuty, a przede wszystkim wskazaniem dla nas, co znaczy oczekiwanie królestwa Bożego, są właśnie słowa z “Gaudium et Spes":
“Nie znamy czasu końca ziemi i ludzkości ani też sposobu przemiany wszechświata. Przemija wprawdzie postać tego świata, zniekształcona przez grzech, jesteśmy jednak pouczani, że Bóg przygotowuje nowe mieszkanie i nową ziemię, gdzie mieszka sprawiedliwość; a szczęśliwość wypełni i przewyższy wszelkie pragnienia pokoju istniejące w sercach ludzkich. (...) Oczekiwanie nowej ziemi nie powinno jednak osłabiać, lecz raczej rozbudzać gorliwość w doskonaleniu tej ziemi. (...) Jakkolwiek postęp ziemski należy starannie odróżniać od wzrostu królestwa Chrystusa, o ile jednak może się przyczynić do lepszego urządzenia społeczeństwa ludzkiego, ma on wielkie znaczenie dla królestwa Bożego" (KDK 39).
---ramka 318285|strona|1---
