Pada cień

​Skomleniem Davida Camerona, podwiniętym ogonem Borisa Johnsona, bladością Borisa Johnsona, przerażeniem Davida Camerona. David i Boris w jednym stali domu... Chłopięca rywalizacja zazdrosnych o swoje wyniki absolwentów Eton zakończyła właśnie byt Unii Europejskiej. Po raz kolejny ekskluzywne szkoły z internatem odcisnęły swe piętno na losach świata. Chochołowi ludzie, słomiana fryzura jednego z nich pasuje jak ulał.

David i Boris otworzyli „puszkę z Pandorą”, teraz im głupio, ale im wolno, oni sobie mogą pozwolić, bo oni sobie dadzą radę, są na wyspie, a my nie jesteśmy, oni są na wyspie, a my wręcz przeciwnie, mapa nie kłamie, niestety, a my na tej mapie jesteśmy nie na wyspie, jeno w... wielce niefortunnym położeniu. Dobrze, że się na tej mapie znajdujemy, bo niezadługo możemy się nie znaleźć, nawet okiem sokolim nie wypatrzeć, jak to drzewiej bywało. Fortunne czasy dla naszego niefartownego położenia skończyły się skomleniem Borisa i Davida, co to się przelicytowali. Rien ne va plus. Point de reveries! Aux armes, et caetera.

Domino ruszyło, na sztorc postawione, zaraz jeden za drugim będzie leżeć jak długi, ani się obejrzym, a nie będzie co zbierać. Z diabelskiego kopyta ruszy licytacja na co bardziej partykularne głupoty, mobilizujące coraz bardziej zwarte grupki pod coraz liczniejszymi sztandarkami. Nacjonaliści wszystkich krajów – łączcie się! Oto wasza szansa, wnet i tak zginiemy w zupie. Walcie w Unię jak w bęben, tworząc nowe, wielce mobilizujące hymny, których kakofonia zagłuszy nadciągającą burzę. Nigel Farage ma parasol (widziałem w telewizji, telewizja nie kłamie), Nigele to fajne chłopy są, Nigel sobie poradzi, w przeciwieństwie do nas, i to przeciwieństwo będzie ziało, z czasem coraz bardziej, coraz bardziej rozpaczliwie.

Święty Antoni, pomóż nam znaleźć Europę, w której będziemy mogli przetrwać! Judo Tadeuszu, patronie spraw beznadziejnych, pomóż! ©