Prezydent ustępujący i prezydent elekt, wyjątkowo razem, na Polach Elizejskich świętujący 67. rocznicę zakończenia II wojny światowej – temu obrazowi nie brak symbolicznej siły, mającej ilustrować dojrzałość francuskich instytucji i rutynę zmiany na szczycie władzy. „Spokojne” wybory (by przywołać określenie obu kandydatów), tak jakby „spokojna” klęska Nicolasa Sarkozy’ego (ostatecznie) ukazała odchodzącemu politykowi styl prezydentury, którego wyborcy desperacko szukali w nim przez pięć ostatnich lat. Fakt, francuska ordynacja wzmacnia stabilność systemu, podobnie jak wysoka frekwencja (choć mniejsza niż w 2007 r.). Ale właśnie dlatego obraz Pól Elizejskich z 8 maja jest mylący. Bo nawet jeśli gest jest fair play i uspokajający, to cień kryzysu, który obiega Europę, jest już mniej kojący.

W 1981 r. François Mitterrand – pierwszy socjalista, który wprowadził się do Pałacu...