Hrubieszów, Karczew, Brody, Falenica...

Tam w szabat nie ujrzysz w oknach zapalonych świec,

z drewnianych synagog nie dobiega śpiew.

Szedłem przez cmentarz, gdzie nie było grobów -

nie ma już w Polsce żydowskich miasteczek.

Posprzątać po wojnie, to nie było łatwe:

ktoś musiał piaskiem posypać krew,

zamieść ślady stóp, ktoś sinym wapnem

pobielić ściany. Jeszcze ktoś inny okadził

ulice, jak się zazwyczaj czyni po przejściu zarazy.

Tylko jeden księżyc tutaj błyszczy - zimny, obcy, blady.

Stałem w ciemności, latem, ale nie udało mi się dostrzec

dwóch złotych księżyców Chagalla

świecących za miastem, gdy jaśnieje noc.

One teraz krążą po innej orbicie.

Przeminęły miasta, gdzie zegarmistrz był filozofem,

fryzjer trubadurem, a poetą szewc.

Przeminęły miasteczka, gdzie wiatr łączył biblijne pieśni

z polskimi melodiami, gdzie starzy żydzi płakali w cieniu

czereśniowych drzew, tęskniąc za świętymi murami Jerozolimy.

Przeminęły wioski, które znikły jak cienie,

co kładą się teraz między nasze słowa.

Przywołuję dla ciebie historię tamtego świata -

Hrubieszów, Karczew, Brody, Falenica...

Podejdź blisko, posłuchaj pieśni -

polskie żydowskie miasteczka odeszły w nicość -

od jednego z najsmutniejszych narodów ziemi.

Przeł. Maja Wodecka