Jestem w tym szczęśliwym położeniu, że mogę powiedzieć, iż znałem ją osobiście, więcej: że była moim przyjacielem. Choć zmarła 40 lat temu – 19 sierpnia 1972 r., w wieku zaledwie 50 lat – pamiętam doskonale nasze rozmowy w jej niewielkim krakowskim mieszkaniu. Ulica Friedleina 29, czynszowa kamienica blisko Starego Miasta, w cichej bocznej uliczce, czwarte piętro. Jej jedyny pokój był równocześnie biblioteką, gabinetem i sypialnią. Rozmawiało się przy niskim stoliku, wokół którego grupowało się kilka wygodnych foteli; był to zarazem stół kuchenny. Ciasne mieszkanie wymuszało rzeczowość, ale zdradzało fantazję i poczucie smaku.

To był dom Anny Morawskiej: katolickiej publicystki, tłumaczki Rahnera, Bonhöffera i Robinsona, autorki kilku książek i licznych artykułów, referentki cenionej na zagranicznych kongresach ekumenicznych. Gdy zmarła (przedwcześnie, na raka płuc), jej...