Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Pawłowe użycie słowa "wszystko" stanowi wyraz nadzwyczajnej wiary w potęgę oddziaływania miłości, która potrafi przetrwać wszystkie życiowe próby. Gdyby ktoś w dzień złotego jubileuszu małżeństwa zdecydował się sporządzić bilans wszystkich trudnych sytuacji, w których dawało o sobie znać uciążliwe "wszystko", byłaby to zazwyczaj lista przygniatająca. Nie wolno jednak pozwolić się zmiażdżyć jej wielkością, lecz trzeba konsekwentnie świadczyć, że miłość wszystko przetrzyma dzięki otwarciu na nieskończoną Miłość, którą wyraża prawda o Trójcy Świętej.
Zagrożenie miłości przez niesprecyzowane, a groźne "wszystko" pojawia się nie tylko w odniesieniu do innych osób. Nie mniej realne jest ono także w relacji do Kościoła. Na pewnym etapie może pojawić się wyjątkowo mocna dawka rozczarowań, gorycz zniechęcenia przybierze skrajną formę, populistyczne ogólniki wezmą górę nad subtelną logiką ewangelii błogosławieństw. Wszystko może wtedy skłaniać, żeby dać sobie wreszcie spokój z tą nieżyciową instytucją. Znowu nie należy jednak wtedy sporządzać katalogu osobistych rozczarowań ani też pospiesznie występować w roli zgorszonego Kościołem.
Trzeba wraz ze św. Pawłem ufać, że największa miłość jest w stanie przetrwać każdą próbę, jeśli tylko wyzbędziemy się "tego, co dziecinne" (1 Kor 13, 11). Kiedy miłość ta wchodzi w nasze życie, przyjmuje ostatecznie postać nieskończonej miłości Trójcy Świętej. Nam zaś wypada zaufać, że potrafimy przetrwać wszystko jako świadkowie Nieskończonej Miłości.
