Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Małgorzata Nocuń i Andrzej Brzeziecki, reporterzy "Tygodnika" specjalizujący się w tematyce Europy Wschodniej, przebywali legalnie w styczniu i lutym na Białorusi, z akredytacjami i wizami. W tym czasie "Tygodnik publikował ich korespondencje. Kraj ten opuścili z końcem lutego, gdy skończyły im się akredytacje. Pragnąc relacjonować przebieg wyborów prezydenckich 19 marca, nie naruszając przy tym białoruskiego prawa, zwrócili się o kolejną akredytację. Tym razem odpowiedź była odmowna. Nieoficjalnie dowiedzieli się, że "Tygodnik" znajduje na nieformalnej liście kilku polskich mediów, szczególnie niechcianych na Białorusi.
Na Białorusi zbliżają się wybory, które nie będą wolne. O ich wyniku zdecyduje reżim, który bardzo dba o monopol na informację. Na przykład nie wpuszczając niewygodnych zagranicznych dziennikarzy.
Na przełomie roku 2004 i 2005 r. "Tygodnik" obszernie relacjonował ukraińską Pomarańczową Rewolucję, za co redakcja "TP" została wyróżniona w 2005 r. ukraińską nagrodą dziennikarską "Złotego Pióra", jako jedyne z polskich mediów. Od czasu Pomarańczowej Rewolucji końca 2004 roku "Tygodnik" wydaje też cykl specjalnych dodatków tematycznych, poświęconych "kolorowym rewolucjom" w Europie Wschodniej i odzyskiwaniu wolności przez byłe republiki sowieckie, pod tytułem "Nowa Europa Wschodnia" (w internecie: www.new.tygodnik.onet.pl).
W najbliższy poniedziałek, 13 marca, wraz z nowym wydaniem "Tygodnika" ukaże się kolejny numer "Nowej Europy Wschodniej", poświęcony Białorusi.
W dodatku m.in.:
- Podróż reporterów "TP" z kandydatem opozycji po białoruskiej prowincji. "Aleksander Milinkiewicz to nie białoruski Wałęsa. To typ gentlemana: spokojny, powolny. Ale jest jak żółw z rysunku Mleczki: jak trzeba, to i słoniowi da w mordę".
- Kim jest Aleksander Łukaszenka? Opowiada o tym białoruska dziennikarka Swietłana Kalinkina, autorka biografii prezydenta. "Jego zwycięstwo w 1994 r. komentowano tak, że to przypadek, nieporozumienie, że utrzyma się miesiąc, może pół roku. Gdy zrozumiano, że prezydentem został nie jakiś cudak, ale człowiek straszny, było za późno".
- Reportaż o młodzieży z organizacji opozycyjnej "Żubr", podobnej do ukraińskiej "Pory", gruzińskiej "Kmary" czy serbskiego "Otporu", które zaczynały rewolucje w swych krajach.
- Opowieść o dziennikarzu, który musiał zostać politykiem, skoro władze zabroniły mu pisania. "Miał 17 lat, gdy wszedł w opozycję. Teraz ma 28 i siwe włosy".
- W minionych 15 latach białoruskie Kościoły, prawosławny i katolicki, zrobiły sporo dla duchowego i kulturalnego odrodzenia Białorusi. Ale czy wszystko? "Białoruski Kościół nie ma swego Wyszyńskiego czy Wojtyły, choć są dziś bardzo potrzebni".
- Czy Białorusini są skazani na pozostanie w "strefie wpływów" Rosji? "Białoruś to ostatni kraj w pasie od Bałtyku po Morze Czarne, który prowadzi prorosyjską politykę. Kreml popiera Łukaszenkę, bo jest on gwarantem, że tak pozostanie".
- Jaka jest sytuacja polskiej mniejszości? Czy Polacy popierają opozycję, czy Łukaszenkę? "Świadomi Polacy mają dziś podobne problemy jak ci Białorusini, którzy chcę pielęgnować swą tożsamość narodową. Jedni i drudzy jadą na tym samym wózku".
