Ma Pani świętą rację, jestem Kaszubą, który języka polskiego uczył się dopiero w szkole. Było to w czasach gdy prześladowano nas za posługiwanie się tym językiem. Na przykładzie Kaszubów bardzo łatwo dowieść, że urzędowa bumaga w niczym nie pomaga. Język dopóty jest żywy, dopóki w domach rodzinnych się nim posługujemy. Na Uniwersytecie Gdańskim powstały kierunki kształcące językoznawców, absolwenci tych kierunków tworzą nowa gramatykę kaszubską, nowe słowa itp. Wszystko to pięknie wygląda, tyle że ja stary Kaszuba ich nie rozumiem ani czytając ani ich słuchając, muszę posiłkować się intuicją. Nie mam żadnej frajdy z czytania ich wypocin.Wyprodukowano gramatykę na bazie języka polskiego, choć w naszym języku bardzo silnie pobrzmiewają wpływy niemieckie. W domu już nikt z dziećmi po kaszubsku nie rozmawia, dlatego język ten umiera i nic z tym zrobić się nie da. Jedyny pożytek z formalnego uznania kaszubskiego za język, to środki na jego propagowanie i nauczanie go w szkołach i jest garstka osób z tego żyjących. Może jeszcze my tego nie dożyjemy, ale również nastąpi marginalizacja języka polskiego na rzecz angielskiego, wymusi to globalizacja i internet. Pewne procesy ciągle zachodzą i są nieuniknione.

takiej zupy nie znaja ani Slazoki ani nawet Gorale a przetrwa ona o wiele dluzej niz te wszystkie lokalne gwary, no i oczywiscie na koncu pozostanie tylko j.angielski, chocgdyby dalej prorokowac kto wie czy na samym koncu np nie chinski? A propos zupy ktorej podstawowym prawie skladnikiem od jej nazwy jest KREW gesi lub kaczki gotowanej jak rosol ale za to z dodatkami suszonych sliwek i gruszek .Wysmienita-poleca tez Kaszeba.

Po pierwsze - jeżeli ktoś nie chce używać śląskiego standardu, nie musi tego robić. Ale dajmy szansę tym, którzy chcą śląskiego się uczyć i nim mówić. Po drugie - jeżeli status języka miałby być dla określonego etnolektu zabójczy, proponuję zdegradować polszczyznę do rangi dialektu języka rosyjskiego i przestać jej nauczać w szkołach. Oczywiście dla jej własnego dobra. Zgoda, i zabawne i niemądre to co napisałem. Ale za to można dostrzec jak zabawne i niemądre są argumenty pani Pańczyk-Poździej. Po trzecie - konkurs o którym wspomina pani Pańczyk-Poździej to folklorystyczne, nostalgiczne spotkanie starych znajomych (zwykle w podeszłym wieku). Na tym się pani Pańczyk-Poździej zatrzymała i nie dostrzega, że świat poszedł do przodu. Dzisiaj po śląsku pisze się powieści (Melon, Lysko), eseje naukowe (Kadłubek, Kik), przekłada się Owidiusza, Dantego, Dickensa (Syniawa, Kulik). Mamy przekład Nowego Testamentu po śląsku (Tobor). To język, który w reklamach wykorzystują światowe koncerny (Coca-Cola, Volkswagen, Samsung). To jezyk facebooka, wikipedii. Nie da się już, jak zalecała Pańczyk-Poździej w jednym z wywiadów zamknąć śląszczyzny w czterech ścianach swojego domu („Jeśli ktoś ma silną potrzebę mówienia po śląsku, to może tę potrzebę pokazać w domu”). Po czwarte - Rada Języka Polskiego to nie jest jakiś naukowy "trybunał konstytucyjny", którego orzeczenia są zawsze słuszne i niepodważalne. Zwłaszcza, że zdarzało się Radzie odwoływać swoje własne orzeczenia. Ponadto warto zwrócić uwagę, że wśród ekspertyz naukowych, które zamawiało Biuro Analiz Sejmowych (2011-2014) więcej głosów padło za przyznaniem mowie Ślązaków statusu języka regionalnego, niż za pozostawieniem jej w randze gwary / dialektu. Tutaj głos zabierali również fachowcy. Po piąte - sądzę, że o standaryzacji języka, planowaniu korpusu i statusu, o ekologii językowej itp. powinni się wypowiadać specjaliści, nie zaś dziennikarze i działacze społeczni. Nawet zasłużeni. Po szóste - pozdrawiam czytelników serdecznie! dr hab. Henryk Jaroszewicz Uniwersytet Wrocławski