Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Po przeczytaniu w rubryce Lektora omówienia książki ks. Romualda Jakuba Wekslera-Waszkinela „Zgłębiając tajemnicę Kościoła...” („TP” nr 7/2003) w mojej pamięci pojawił się obraz Józia: lat około dziesięciu, przewieziony z getta w Dąbrowie Górniczej przez moją śp. mamę do Mrzygłodu. Jechał pociągiem z Dąbrowy do Myszkowa w towarzystwie mojej siostry rówieśniczki, blondynki. Z Myszkowa szli pieszo kilka kilometrów do umówionej gospodyni, która bardzo prosiła o chłopczyka w tym wieku. Papiery przygotowała matka Józia, miał metrykę chrztu, medalik, znał modlitwy. Serdecznie ich przyjęto i poczęstowano kapuśniakiem, który im bardzo smakował. Jako matka wiem, co myślała i czuła matka Józia, żegnając się z nim. Ale co myślał i czuł on, nie mogę i nie chcę sobie wyobrażać. Getto w Dąbrowie brutalnie i krwawo zlikwidowano. Nie znam dalszych losów Józia, bo moja rodzina po wojnie została rozproszona i dopiero po śmierci mamy dowiedziałam się od siostry o tym zdarzeniu.
NAZWISKO I ADRES DO WIADOMOŚCI REDAKCJI
