Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
W artykułach „Miłość zwycięża wszystko” Stefana Ingvarssona oraz „Homoseksualizm księży – kościelne tabu” ks. dr. Jacka Prusaka poruszono niezwykle ważny temat. Potwierdzają się informacje, że homoseksualność duchownych jest częstym zjawiskiem, a osoby takie nie zawsze potrafią sobie radzić w trudnej psychologicznie sytuacji.
Łatwo zauważyć, jak ważne dla prawidłowego rozwoju każdego człowieka jest uświadomienie i zaakceptowanie prawdy o sobie. Dla gejów i lesbijek ten proces bywa niezwykle trudny ze względu na utrwalone w opinii społecznej negatywne stereotypy oraz ze względu na obecne nauczanie Kościoła. Wyparcie tak istotnej i integralnej części własnej osobowości, jak orientacja psychoseksualna, daje negatywne skutki dla człowieka i jego otoczenia, o czym napisał ks. Prusak.
Należy apelować o zniesienie wydanego przez Watykan zakazu wyświęcania na księży i przyjmowania do zakonów ludzi o orientacji homoseksualnej. Zakaz ten jest wyrazem dyskryminacji. Ten założony z góry brak zaufania bierze się z mylenia pojęć homoseksualności i pedofilii. Zakazy i ciężary, jakimi obarczane są osoby homoseksualne, są wyrazem braku wiary w ich moralność i zdolność do praktykowania cnót. Homoseksualni księża i zakonnice powinni mieć możliwość bezpiecznego i publicznego mówienia o swojej orientacji, bez lęku o usunięcie ze stanu duchownego.
Ważny jest także czas i kontekst wyboru powołania. Wolność i autentyczność tego wyboru będzie możliwa, gdy w społeczeństwie i w Kościele zostaną zaakceptowane jednopłciowe związki oparte na miłości i wzajemnym oddaniu. Wówczas wybór celibatu przez geja czy lesbijkę będzie równie wiarygodny jak przez osobę heteroseksualną.
Zdajemy sobie sprawę z obecnych trudności w realizowaniu przez Kościół naszych postulatów. Konieczna jest rewizja teologii ciała i płciowości człowieka, z uwzględnieniem współczesnych wyników badań naukowych. Jest to proces długotrwały, rozpoczęty już w wielu krajach. Wierzymy, że da dobre efekty, także w Polsce. Oczekujemy z nadzieją na rychłe sygnały większej otwartości Kościoła dla ludzi LGBT, zarówno duchownych, jak i świeckich.
Wiedząc o niezwykle trudnej sytuacji wielu homoseksualnych osób duchownych, łączymy się w gorącej modlitwie w ich intencji – poczynając od tych, którzy sami będąc gejami, głoszą homofobiczne kazania i wykłady. Niech Jezus da im siłę do przyjęcia wyzwalającej prawdy o sobie. Niech otoczenie życzliwie i z miłością przyjmuje każdy coming out (ujawnienie się). Tylko wtedy człowiek ma wolność wyboru i możliwość pokonywania własnych słabości. Są to podstawy pięknego i szczęśliwego życia. Żniwo jest wielkie...
Doceniajmy duchowy potencjał i wspaniałą pracę licznych homoseksualnych księży, zakonników i zakonnic – ludzi szlachetnych, wrażliwych i oddanych służbie Bogu i ludziom. Módlmy się i działajmy, aby nie musieli żyć w ukryciu i upokorzeniu.
