Lekarka z Wilna

Prawie rok temu, 11 lipca 2005 r., zmarła w Krakowie Danuta Sadkowska, lekarz, społecznik, człowiek całym życiem służący bliźnim. Urodziła się w Moskwie 19 listopada 1917 r., ale Dwudziestolecie i wojnę spędziła w Wilnie, które darzyła bezgraniczną miłością. Po maturze rozpoczęła studia lekarskie na tamtejszym Uniwersytecie im. Stefana Batorego. W tym czasie należała do katolickiej organizacji akademickiej "Iuventus Christiana", zaś w czasie wojny była organizatorką i kierowniczką służby sanitarnej Pogotowia Harcerek, pomocy uchodźcom, szefem służby sanitarnej tajnej Chorągwi Harcerek, organizatorką punktów sanitarnych akcji "Burza" Armii Krajowej w Powstaniu Wileńskim 1944 r. Podczas okupacji, w Kownie, ukończyła studia medyczne. Po tzw. repatriacji (luty 1945) miejscem pobytu Danuty i jej matki stało się Opole, potem Kraków, gdzie do końca życia pracowała jako lekarz (m.in. przeszło 20 lat w Szpitalu Kolejowym). Po odwilży 1956 r. zaangażowała się w odnowę Związku Harcerstwa Polskiego. Nie zapomniała o Wilnie i pozostałych tam, żyjących w nędzy Polakach: odwiedza miasto, koresponduje, organizuje pomoc materialną i medyczną. W 1991 r. staje się jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej; rozpoczyna współpracę z powstałym Polskim Uniwersytetem w Wilnie.