Synod: Po raz pierwszy kobiety nie są tylko przedmiotem debaty mężczyzn

Wydawało się, że kobiet na synodzie było nawet więcej, niż sugerowały liczby. Dwie panie włączone zostały do wąskiego, dziewięcioosobowego grona „delegowanych przewodniczących” i prowadziły obrady plenarne w zastępstwie papieża. Inne, siedząc ramię w ramię z kardynałami i biskupami przy stole obrad, wpływały wyraźnie na przebieg dyskusji – jej styl i treść – wnosząc nieobecne dotąd i nieznane doświadczenie i spojrzenie (niejednokrotnie większe i szersze niż ma wielu hierarchów, bo zdobywane w czasie wieloletniej pracy duszpasterskiej i misyjnej albo na wydziałach teologicznych, gdzie są wykładowczyniami). 

Temat roli kobiet w katechezie, liturgii, wsparciu ofiar nadużyć seksualnych księży, podejmowaniu decyzji czy – wreszcie – w sprawowaniu sakramentów (diakonat) przewijał się niemal we wszystkich dyskusjach roboczych, plenarnych i kuluarowych. Po raz pierwszy panie nie były tylko przedmiotem debaty panów. A ich obecność na szczytach kościelnej władzy w zasadzie nie jest już przez nikogo kwestionowana. 

Czy watykański model przyjmie się w terenie? W wielu krajach kobiety już dawno zajęły należne im miejsce w strukturach Kościoła – czy to z konieczności (brak księży i zaangażowanych mężczyzn), czy z powodu zmieniającej się świadomości biskupów. W Polsce pod każdym z tych względów wciąż jest inaczej. Ale może wracający z Watykanu czterej metropolici (z Łodzi, Poznania, Katowic i Krakowa) będą wzorem synodalnej przemiany.