Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Beatyfikacja jest uroczystą aprobatą Kościoła dla najwierniejszych naśladowców Chrystusa, jest - jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego - uznaniem heroicznych cnót i wierności łasce Bożej. Kościół w akcie beatyfikacji czy kanonizacji uznaje w ludziach działanie Ducha Świętego po to, by byli wzorem dla innych i orędownikami. Naśladowanie świętych ma swój sens w tym, że byli oni naśladowcami Chrystusa i mogą być też naszymi przewodnikami na tej drodze.
W historii Kościoła święci byli zawsze źródłem odnowy życia duchowego i religijności (por. KKK 828). Wyniesieni na ołtarze życiem potwierdzali, że "żyję ja, ale już nie ja, żyje we mnie Chrystus" (Ga 2, 20). Kult świętych ma charakter chrystocentryczny i pomaga nam zrozumieć głębiej tajemnicę Kościoła - rozumianego jako Mistyczne Ciało Chrystusa. Katechizm jasno to ujmuje w twierdzeniu, że "Kościół nie jest tylko zgromadzeniem wokół Chrystusa, lecz jest on zjednoczony w Nim, w Jego ciele" (KKK 789). Pozwala to również postrzegać historię Kościoła jako dalszy ciąg dziejów zbawienia. Męczennicy za wiarę od początku istnienia Kościoła byli uznawani za tych, którzy najdoskonalej wypełnili nakaz naśladowania Chrystusa. Papież Jan Paweł II w czasie swego pontyfikatu wielokrotnie przypominał o współczesnych męczennikach różnych systemów ideologicznych, by ukazać, "że trzeba się bardziej bać tych, którzy zabijają duszę niż ciało", a także ukazywał, jak dramatyczne skutki niesie system z antychrześcijańską aksjologią i antropologią.
Beatyfikacja ks. Jerzego Popiełuszki jest wpisana w zakończenie Roku Kapłańskiego i w pewnym sensie dopowiedzeniem, że dziś trzeba być wiernym Chrystusowi do końca. Jego życie i posługa kapłańska jest i powinny być wzorem dobrych relacji księdza ze świeckimi, duszpasterza otwartego na innych z pełnym szacunkiem dla niewierzących, którym starał się dać świadectwo swojej miłości do Chrystusa. Wykazał się ks. Jerzy umiejętnością słuchania ludzi i wrażliwością na ich potrzeby tak duchowe, jak i socjalne. Znane jest jego odważne solidaryzowanie się z internowanymi i uwięzionymi, był świadkiem na wielu ówczesnych procesach politycznych.
Potrafił być wierny Bogu, ludziom i ideałom niezłomnie, aż do męczeńskiej śmierci. Ta jego postawa jest dziś cennym świadectwem i zobowiązuje nas do wierności podjętym zobowiązaniom, czy to małżeńskim, czy kapłańskim i zakonnym, czy wreszcie - wartościom.
W dobie relatywizmu będzie ks. Jerzy z pewnością wzorem szacunku dla prawdy, bez której nie ma wolności i godnego człowieczeństwa. Każdy błogosławiony czy święty jest tym, który odczytał - jak uczy Sobór Watykański II - "znaki czasu" i każdy z nich jest znakiem czasu. Trzeba nam dziś dobrze odczytać ten znak Bożej Opatrzności dany i zadany.
W czasie, kiedy eksponuje się słabości Kościoła, trzeba zrobić wysiłek intelektualny i wykazać odrobinę dobrej woli, by dostrzec, że w Kościele jest niewyobrażalnie więcej świętości niż grzechu i słabości. Męczennicy współcześnie umierający za Chrystusa w różnych krajach świadczą, że prawda zawsze zwycięża, że miłość jest silniejsza niż nienawiść - to ks. Jerzy często przypominał: "zło dobrem zwyciężaj", że życie jest silniejsze niż śmierć. Czcimy również męczenników dlatego, że przez nich Pan Jezus nas również wzywa do trudnego świadectwa w życiu społecznym, politycznym, zawodowym, rodzinnym i małżeńskim.
Niech ten współczesny nam męczennik będzie Patronem w trudnych zmaganiach o jakość życia.
