Kiedy Olga jedzie z pomocą dla wojska, jej ośmioletni Miszka nie uczestniczy w lekcjach online, bo mama zabiera smartfon potrzebny do łączenia. Kiedyś mieli tablet, ale się rozbił.

– Ludzie szemrają, mówią, że nie zapraszam ich do mojego domu, bo mogliby zobaczyć majątek, którego rzekomo dorobiłam się na przekrętach na pomocy – mówi Olga. – A mnie jest po prostu wstyd za obdarte ściany i bałagan.

Na werandzie ich domu – na pograniczu obwodów donieckiego i dniepropetrowskiego, w pobliżu szosy prowadzącej do Donbasu – wiszą kuloodporne kamizelki: Olgi, jej męża Saszy i ich najstarszego syna Koli. Także ojciec Olgi jest zaangażowany, co daje trzy pokolenia wolontariuszy.