MICHAŁ SOWIŃSKI: Spotykamy się o parę minut od placu budowy Pani nowego domu – wątek osiedlenia się na stałe powracał w wielu wywiadach.

JOANNA BATOR: Dziękuję za dobry początek rozmowy. Mówienie o ostatniej książce jest dla mnie zawsze jak wyciąganie drutu kolczastego przez gardło. O domu łatwiej. Po napisaniu powieści mam mocne przekonanie, że to, co poszło w świat, to mój najsilniejszy głos. Reszta to tylko przymusowa działalność akwizytorska.

Buduje Pani od zera?

Fachowo nazywa się to następująco: budowa z przebudową, rozbudową i nadbudową. Kupiłam piękny stary ogród. Był tam mały, ale przyzwoity domek. Nie chciałam go niszczyć, bo był zbudowany z miłością – to się czuło. Chciałam też budować przyjaźnie dla środowiska, odzyskać materiały z rozbiórki. Na moim etapie życia taki projekt to przyjemność, bo zna...