Najpierw spróbowałem zapomnieć, że oglądam Polaków. Zresetowałem cały ten bagaż, powodujący, że tak wielu z nas przeżywając mecze reprezentacji oczami wyobraźni widzi jakieś wraże wojsko szturmujące jasnogórskie mury albo słyszy szumiące pod Kircholmem skrzydła husarii. Powiem to na początku i później już do tego nie wrócę, obiecuję: kiedy Jan Bednarek przywołał tę ostatnią w trakcie przedmeczowej konferencji prasowej, przeszedł mnie dreszcz przerażenia, potem zachciało mi się śmiać, jeszcze później przypomniałem sobie te wszystkie bitwy, w których konie grzęzły na grząskiej murawie, a jeźdźcy mieli zbyt krótkie kopie, a w końcu jednak zadumałem się nad tym, jak głęboko to wszystko tkwi w naszej podświadomości - jak widać nie tylko wśród ludzi mojego pokolenia i starszych, ale także wśród biegających za piłką dwudziestoparolatków.

Kultura przeszłości i mecz przyszłości...