Barcelona, środek nocy. Na ulicach pusto. Juanma przyjeżdża pod adres wskazany przez centralę. Rodzina powinna już wszystko wiedzieć: do karetki wejdzie tylko pacjent, pożegnać trzeba się w domu. „Ktoś do państwa zadzwoni” – mówi Juanma za każdym razem. Chciałby dodać, że będzie dobrze.

Madryt. Danny walczy ze zmęczeniem. Nocny dyżur to wpatrywanie się w migające monitory, sprawdzanie stanu chorych. Ci, którzy są przytomni, próbują zadawać pytania. Niektórym w rozmowie przeszkadza otwór po tracheotomii, personelowi – restrykcyjne normy bezpieczeństwa.

Córdoba w Andaluzji. Diego próbuje odpocząć. Wokół krąży jego rodzina, kot, kilka psów. Odpoczynek nie przychodzi. Lepiej niż w wypełnionym ludźmi domu, Diego czuje się w szpitalu. Dopiero tu jest naprawdę spokojny.

Telefon

Tamtego 14 marca to Danny podnosi słuchawkę. Pozostali wpatrują się w niego nerwowo...