Jemeńską wojnę, a w zasadzie jej najnowszą odsłonę, wywołała Arabska Wiosna z 2011 roku. Z Tunezji, Egiptu i Libii, gdzie doprowadziła do ulicznych rozruchów, rewolucji i obalenia tamtejszych tyranów, dotarła też do Jemenu, rządzonego od dziesięcioleci przez wojskowego dyktatora Alego Abdallaha Saleha, który władzę zdobył w wyniku zamachu stanu w 1978 roku. Do 1990 roku rządził tylko Jemenem Północnym, dawną posiadłością osmańskiej Turcji. Jemen Południowy, była kolonia brytyjska, od niepodległości w 1967 roku pozostawał odrębnym, niezależnym państwem, zapatrzonym w Związek Radziecki, a przede wszystkim w egipskiego przywódcę Gamala Abdela Nasera i jego arabski socjalizm. Wojna towarzyszyła jemeńskim państwom od pierwszych dni ich niepodległego istnienia, bo – poza krótkimi, nierozstrzygniętymi bratobójczymi zatargami – Sana (północ) i Aden (południe) wciąż knuły przeciwko sobie...