Na pierwszy, przelotny rzut oka nurzyk i alka to ten sam ptak. Takie mają dominujące barwy, poza którymi wszystko jest inne. Ciemny grzbiet idealnie skontrastowany z jasnym brzuchem – czarno-biała elegancja, tak przecież powszechna w ptasim uniwersum. Wiąże się ona z prozaiczną żądzą przetrwania. Widziany z góry lotnik jest trudną do wyłapania ciemną plamą na grafitowym płótnie oceanu. Z dołu, dla obserwatora znajdującego się na wodzie lub pod jej powierzchnią, staje się ziarnkiem kaszy w mamałydze chmur.

Natura zna wiele wyrafinowanych metod kamuflażu, ale ta, wypracowana przez morskie ptaki, jest prosta jak konstrukcja cepa. Tam, gdzie w grę wchodzi ruch, potrzeba wytrychów. W domowym zaciszu wystarczy atlas ptaków. Dziób nurzyka jest smukły i sztyletowaty. Ten alki z profilu przypomina krzywo obcięty paznokieć. Bocznie spłaszczony, dopiero widziany z frontu wykazuje pewien...