Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Jest niezbędnym składnikiem naszego organizmu. To w niej tkwi życie (Rdz 9, 4), bądź ona sama jest z nim utożsamiana (Pwt 12, 23). Zamiast przypłacić życiem nasze grzechy, w czasach świątynnych mieliśmy możliwość złożenia w ofierze zwierząt. Ich krew była przebłaganiem za nasze życie (Kpł 17, 11). Stąd duża waga przywiązywana do tego, co dzieje się z krwią składanych w Przybytku, a potem w Świątyni, zwierzęcych ofiar. Wedle biblijnego pouczenia, podczas niektórych rytuałów należy spryskać nią ołtarz (Kpł 3, 2) lub pokropić nią przed zasłoną miejsca Świętego (Kpł 4, 6 i 17). Jednak najczęściej kapłan smaruje nią rogi ołtarza, i wylewa pozostałość u jego podstawy (Kpł 4, 34). Zdarzyło się też, że „krwią przymierza” pokropiony został lud. Podczas przyjmowania Tory przez dzieci Izraela składano Bogu ofiary. Połową ich krwi Mojżesz spryskał ołtarz, i połową skropił Izraelitów (Wj 24, 6-8).
Krew – siedlisko życia – chroni przed śmiercią. Ostatniej nocy przed wyruszeniem z Egiptu Dzieci Izraela posmarowały odrzwia swych domów krwią baranka pesachowego. Dzięki temu uniknęły śmierci swoich pierworodnych. Samarytanie do dziś odprawiają na górze Gerizim rytuał pesachowy, podczas którego smarują czoła i ręce uczestników krwią baranka. Czy to konsekwencja dosłownej interpretacji wersu z Księgi Wyjścia (13, 9)?
Łyżeczka koszernej soli? – pytające brwi unoszą się znad przepisu. Istnieje niekoszerna sól? >>>>
„Każdy, który spożyje jakąkolwiek krew, zostanie wykluczony ze swojego narodu” (Kpł 7, 27). Żydów obowiązuje zakaz spożywania nie tylko samej krwi (też Kpł 17, 12), ale również mięsa, które jest nią przesycone. Przed spożyciem – poucza Kpł 17, 13 – krew należy wylać na ziemię i przykryć. Dotyczy to tylko krwi ssaków i ptaków. Współcześnie koszerujemy mięso soląc je, dzięki czemu krew z niego wypływa. W Pierwszej Księdze Samuela znajdujemy opis, jak wygłodzeni wojownicy króla Saula rzucili się na mięso zawierające krew. Ich postępek został uznany za grzech i król podjął starania, żeby więcej się nie powtórzył (14, 32-34).
Krew ofiarnych zwierząt znajduje również zastosowanie przy oczyszczaniu z nieczystości rytualnej. Kapłan używa m.in. krwi gołębia przy oczyszczaniu Izraelity dotkniętego chorobą zwaną caraat (zwykle błędnie tłumaczoną jako trąd; zob. Kpł 14, 4-7 oraz 25) i zainfekowanego nią domu (Kpł 14, 49-52). Podczas rytuału wprowadzania na urząd kapłański Aarona i jego synów Mojżesz używa m.in. krwi ofiarnego baranka (Wj 29, 20-21).
Rozlew krwi (hebr. szfichat dam) należy do skarbnicy frazeologii biblijnej. Przelana krew – krew zamordowanych, także w Państwie Izraela, jest „przykrywana”. Skrwawione chodniki posypuje się piaskiem. Czy krew naszych braci, jak w przypadku Abla (Rdz 4, 10), „woła ku nam z ziemi”?©
