To imię przylgnęło w literaturze post-biblijnej do pierwotnie bezimiennej żony Potifara. Jej mąż nabywa sprzedanego do Egiptu Józefa i czyni zdolnego młodzieńca swoim ekonomem. Według midraszu Józef smakuje władzy i zaczyna m.in. trefić włosy, co wywołuje Boży niesmak w obliczu nieutulonej rozpaczy Jakuba po domniemanej stracie syna i sprowadza nań natychmiastową karę w postaci awansów Zulejki. Komentatorzy – zażenowani? – spieszą, by dwutorowo wyjaśnić kobiecą inicjatywę. Po pierwsze, winna jest zniewieściałość malującego oczy młodzieńca. Po drugie, dzięki astrologii Zulejka wie, że będzie niańczyć dzieci Józefa, ale nie ma jasności co do tego, kto je urodzi: ona czy jej córka. Znamienne jest takie postrzeganie kobiecego pożądania: kobieta inicjuje seks, bo w ten sposób chce osiągnąć coś innego, na czym jej zależy – na przykład na urodzeniu potomstwa, które spłodzi człowiek...