HANIA ŁABĘDZKA, lat 11: Czy mama czytała Panu książki?

ANDRZEJ GRABOWSKI: I czytała, i kołysanki śpiewała, jak to dziecku – piękne czasy. Miałem też ciocię, uczyła w szkole średniej. Raz w tygodniu bywała u nas i przywoziła książki Porazińskiej, baśnie Andersena, wiersze Brzechwy. Uwielbiałem je czytać, a gdy byłem starszy, odkryłem dla siebie ,,Opowieść wigilijną” Dickensa. Latami korzystałem z jednego egzemplarza, zabierałem go ze sobą w podróże, ale, niestety, zgubiłem go. Przed każdym Bożym Narodzeniem czytałem tę opowieść także po to, by uwierzyć, że świat jest lepszy.

Że ludzie są lepsi?

I nawet jak są źli, to potrafią zmienić się w dobrych. „Opowieść wigilijna” to książka, po przeczytaniu której człowiek chociaż przez chwilę chce przytulić drugiego człowieka. Bo w Wigilię wszyscy powinni rozmawiać ze sobą i w zgodzie podać sobie rękę...