Spośród ostatnio opublikowanych wyborów wierszy dwie propozycje wydają się szczególnie niepokojące. "Asortyment" Tadeusza Pióry i "Zawsze wszędzie indziej" Macieja Meleckiego. Niepokój, jaki wywołują te lektury, ma charakter egzystencjalny. Otóż i Pióro, i Melecki proponują pewien obraz językowych światów, który wydaje się skończony w swojej doskonałej iluzoryczności, pomimo że na pierwszy rzut oka jest budowany za pomocą elementów jak najbardziej realnych. Stąd prawdopodobnie ich książki nie mają większych szans na poważną, krytyczną debatę. Pomimo że obu poetów różni i metrykalna cezura, i określone estetyczne preferencje, ich książki stanowią w polskiej poezji współczesnej wydarzenia doniosłe. Lokując się na peryferiach medialnej "widzialności i słyszalności", piszą rzeczy o centralnym znaczeniu dla żywotności lirycznej polszczyzny.

Maciej Melecki w ...