Thassos

Już myślałam, że takich miejsc nie ma. Że wszystkie zostały zabetonowane nadmorskimi promenadami, ciasno zabudowane wielkimi hotelami i sklepami, podziurawione basenami, wokół których tłoczą się na leżakach ludzie, rozmawiający przez telefony komórkowe. Że wzmacniacze i głośniki zamordowały każdą enklawę ciszy. Że morze stało się tylko terenem, po którym poruszają się wycieczkowe stateczki, wodne rowery, "banany" i smrodzące spalinami ślizgacze. A tu nagle wyłoniła mi się zapomniana Arkadia. Malutka, zielona, cicha, z życiem w zwolnionym tempie, z cudownym, pustym morzem... Na wyspie dowiedziałam się - może to nie jest oficjalna mitologia, ale taka lokalna, na własny użytek - że Thassos był bratem królewny Europy, którą porwał Zeus pod postacią byka. Brat wyruszył na poszukiwanie, ale kiedy podczas wędrówki, wylądował na niedużej, zielonej wysepce, tak...