"teraz kobieta, by odejść na emeryturę w wieku 60 lat, będzie mogła mieć za sobą ledwie dwie dekady pracy, podczas gdy przed sobą – zgodnie ze statystykami przeciętnego dalszego trwania życia w Polsce 60-latki – trzy dekady pobierania świadczenia." - proszę o konsekwencje. Ile procent osób (obu płci) dożywa swojej emerytury obecnie, procent mężczyzn vide kobiet, w jakiej kondycji fizycznej, do jakich grup zawodowych należały/li etc. Czym jest "jakość życia" emerytów wg specjalistów? Ciekawi mnie to wszystko z uwagi na notoryczne serwowanie w informacjach "wywiadów tabel", które rzekomo coś wyjaśniają o naszej przyszłości. Po co to larum jeżeli każdy decyduje o swojej przyszłości sam?

"Nie śmiem podejrzewać prezydenta Andrzeja Dudy – patrona tej decyzji – o populizm. Ale mam wrażenie, że w jego otoczeniu są osoby wprowadzające go w błąd, myślące zapewne o doraźnych korzyściach politycznych[...]" A ja śmiem i nie zamierzam rozmywać odpowiedzialności.

A propos "Nie śmiem podejrzewać..." Pan profesor kryguje się jak salonowa panienka - więcej śmiałości, profesorze. Toż to profesorski przywilej nazywać rzeczy po imieniu. Więc albo prezydent jest głąbem ciemnym jak tabaka w rogu, co prostych zjawisk ekonomicznych nie potrafi ogarnąć, albo zimnym, jadowitym Mefistofelesem polskiej polityki, wiodącym nasz kraj ku czeluści zatracenia.

A ja bym chciała wiedzieć jak to możliwe, że 7 lat różnicy w długości zatrudnienia i opłacania składek czyli np. 30 vs 37 lat może wygenerować aż 70% różnicy w poziomie emerytury ? Mając świadomość, że te "najtłustsze" lata wynagrodzeń na pewno nie przypadają w karierze pomiędzy 60 a 67. rokiem życia. Jest to dla laika tak dziwne że aż niewiarygodne.

Dzięki. Wyszło mi 56% przy założeniu, że te ostatnie 7 lat przepracuję równie dobrze płatnie co wcześniej. Oby ;) Ale rzeczywiście nigdy na poważnie nie brałam wyliczeń dot. emerytur. Przy tej zmienności systemu i ogólnych zapowiedziach że system nie da rady trudno pokładać w nim nadzieję na spokojną starość.

...raczej gromadźcie sobie niezniszczalny skarb w niebie"-radzi Mistrz(dla chrześcijan). Opieka nad starymi, zniedołężniałymi ludźmi, wynika przede wszystkim z trwałych relacji społecznych-przede wszystkim rodzinnych, a nie pieniężnego kapitału zgromadzonego indywidualną pracą, od którego naliczana jest renta. Znamienne, że np. w Niemczech, gdzie emeryturę nazywa się właśnie "rentą", jest ona pochodną systemu repetycyjnego, a nie osobistych kont. System osobistych kont, jak w ogóle system renty kapitałowej, jest niespójny i swej istocie-niesprawiedliwy wg zasady wynagrodzenia proporcjonalnego do wkładu społecznego dobra. Zresztą system ubezpieczeń społecznych, także podlega globalnemu systemowi spekulacji finansowych, przez co jest także elementem ograbiania jednych przez drugich, z owoców ich pracy. W systemie repetycyjnym(zbiorowym) najważniejszy jest wkład do wspólnego dobra w postaci kontynuacji życia, czyli powołania do życia i przygotowania do współpracy nowych członków społeczeństwa, w ramach następstwa pokoleń. O tym też się mówi w Niemczech-realna wartość(obecność) człowieka jest fundamentem każdego trwałego systemu.W ten nurt wpisuje się program +500. Relacje rodzinne, prokreacja, jest swoistym "darem niebios", z którego korzystają ludzie starsi, gdy ich siły witalne już osłabną. Jeżeli brak jest społecznego zrozumienia dla dobra tych relacji, to system oparty na samej "mamonie", ulotni się jak pustynny miraż, gdy się do niego przybliżyć.