Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Chyba że w kampaniach wojennych, na polach bitwy. Ktoś za niego wykonywał skrytobójcze wyroki, jak to miało być w przypadku Abnera (hetmana Saulowego), męża Abigail czy siedmiu synów i wnuków Saula, których wydał Gibeonitom na ofiarę (widzimy tu ślad pierwotnej, krwawej ofiary składanej rozzłoszczonym bóstwom ziemi; Dawid tkwił między nową religią monoteistyczną a kultami oraz obyczajami pogańskimi). Tak samo stało się z Uriaszem Hetytą. Jego imię wskazuje na to, że nie był Izraelitą. Należał do wewnętrznej, trzydziestoosobowej gwardii strzegącej króla, mającej przywileje i wyjątkową pozycję. Zwykle składała się z obcych najemników.
Uriasza zabili Ammonici tylko dlatego, że hetman Dawidowy wysłał go na przegraną pozycję. Rycerz poległ, a ledwie minął przepisany okres żałoby, Batszeba została kolejną żoną Dawida. Król wybrał zabójstwo zdradzonego męża zamiast otwartego przyznania się do cudzołóstwa. Nie wierzę, by na licznym dworze królewskim nie plotkowano na ten temat. Romans z zamężną kobietą był zauważalny nie tylko przez inne, pewnie zazdrosne, żony i kochanki.
W opisie związku z Batszebą uderza język. Nie ma tu nawet miejsca na zaloty, miłe słówka. Autora kroniki nie interesuje, co czuła dziewczyna i czego chciała. Jakby nie miała uczuć i potrzeb. Dawid ją wezwał, jak wzywa się dzisiaj dziewczynę na telefon, i położył się z nią. (Biblia ma wiele eufemizmów na określenie stosunku płciowego: Adam „poznał” Ewę, a Dawid zachęcając Uriasza do tego, by przespał się z żoną, mówi mu: „umyj stopy”). Liczyły się tylko żądze Dawida. Był królem, w swoim mniemaniu ponad prawem. Tym bardziej że mu się w życiu szczęściło i czuł, że Pan go wspiera.
Batszeba urodziła królowi syna. A z kolejnego zdania dowiadujemy się, że „złą rzecz uczynił Dawid przed oczyma Pańskiemi”. Pan Bóg, tak zakochany w swoim wybrańcu, poczuł się boleśnie nim zawiedziony. Nie odrzucił go, jak Saula, ale odsunął od siebie. To była tragedia Boga. Musiał go ukarać, jak przystało na Boga Tory.
Prorok Natan zapowiedział, jakie nieszczęścia spadną na Dawida. Znalazł dla niego stosowną przypowieść: Dwaj byli mężowie w jednym mieście. Pierwszy bogaty w liczne stada bydlątek, drugi miał tylko jedną owieczkę, która była niczym córka. Z bochna jego jadała i z kubka pijała. Pewnego razu przybył do bogacza gość, a ten pożałował swoich owiec, więc wziął owieczkę biedaka, zabił ją i nakarmił nią podróżnika. Usłyszawszy te słowa, Dawid uniósł się gniewem i powiedział: Jako żywo, godzien jest śmierci ten, który tak postąpił. „Owcę tę nagrodzi czworako, przeto iż to uczynił”. Dawid sądził, że to opowieść o jednym z jego poddanych, a Natan wtedy rzekł do niego: „Tyś jest tym mężem. Tak ci mówi Pan, Bóg Izraelski… Czemuś znieważył słowo Pańskie, czyniąc to złe przed oczyma jego”. Mieczem zabiłeś Uriasza, zabrałeś mu żonę. „Przeto teraz nie odejdzie miecz z domu twego aż na wieki, dlatego, iżeś mię znieważył”.
Karą będzie zło w domu Dawida. Pan odda jego żony innym mężczyznom i stanie się to przed wszystkim Izraelem i „przed słońcem”. Los Dawida się odwrócił, a pierwszą ofiarą gniewu Pańskiego był jego syn, który narodził się ze związku z Batszebą. ©
