Rozmowy w kolegiacie

Jestem tutaj zaledwie niecałe osiem tygodni. Będzie to forma spotkania i autoprezentacji” – mówił nowy metropolita Krakowa abp Marek Jędraszewski w spocie zapraszającym na pierwsze spotkanie w ramach „Dialogów u św. Anny”, cyklu spotkań z mieszkańcami, wzorowanym na podobnym prowadzonym przez cztery lata w Łodzi. Temat też był dostosowany do autoprezentacji: posługa biskupa.

23 marca do kolegiaty św. Anny przyszedł tłum ludzi, przede wszystkim młodych. Studenci duszpasterstw akademickich, klerycy, siostry zakonne i słuchacze Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II zajęli wszystkie wolne miejsca, wielu stało. Gdzieniegdzie tylko dostrzec można było starszych. 

Choć nieformalne, spotkanie z abp. Jędraszewskim nie przypominało dawnych spontanicznych rozmów kard. Karola Wojtyły – a potem Jana Pawła II – z młodzieżą, podczas których dystans błyskawicznie znikał, a o kościelnych tytułach rozmówcy szybko się zapominało. Tu, przeciwnie, można było odnieść wrażenie, że godność urzędu jest niezmiennie ważna. Abp Jędraszewski słuchał pytań siedząc na biskupim tronie ustawionym na środku kościoła przed ołtarzem. Potem podchodził do mikrofonu, kilka razy zażartował, pretekstem za każdym razem jednak były sprawy kościelne. 

Odpowiadając na pytanie, czy kiedykolwiek myślał, że zostanie biskupem i czy takie myśli są wyrazem szukania siebie i swoich niezrealizowanych ambicji, czy też mogą pochodzić od Ducha Świętego, opowiedział o koledze ze studiów rzymskich, który szykował sobie kolejne elementy stroju biskupiego. „W Rzymie, jak wiadomo, są sklepy, gdzie można te akcesoria kupić”, dopowiadał z uśmiechem. Takie postępowanie oczywiście nie okazało się dobrym prognostykiem powołania – ów kolega studiów nie skończył. Uśmiech zgromadzonych wywołała także dodana mimochodem uwaga, że nuncjusz informujący go o nominacji na arcybiskupa Łodzi zapomniał zapytać, czy nominację przyjmuje. 

Gdyby zrekonstruować z odpowiedzi wizję Kościoła i obraz świata, znów na pierwsze miejsce wysuwa się urząd i jego obrona. Pytany o 500-lecie reformacji, arcybiskup odpowiedział: „To żaden powód do świętowania. Rok 1517 trzeba wziąć jako upamiętnienie jednego z najbardziej tragicznych wydarzeń w historii Kościoła zachodniego. Doszło do tragicznego w następstwach podziału. Pomijam przyczyny wielorakie, jak wiemy z historii. Najmniej uświadamiamy sobie jedną rzecz, że dla tamtych ludzi został podważony jeden niepodważalny dotychczas autorytet, jakim był Kościół i głos Kościoła. Okazało się, że można publicznie spalić bullę papieską i powiedzieć: ja z takim Kościołem nie chcę mieć nic wspólnego”.

Wygląda na to, że idealną sytuacją była średniowieczna Christianitas. Od czasów reformacji było już tylko gorzej: „Jeden święty, katolicki, apostolski Kościół przestał się liczyć – mówił krakowski metropolita. – W XVIII wieku przestał się liczyć także Chrystus. Liczy się Bóg wymyślony przez filozofów – taka postawa przyjmuje postać deizmu, a stąd już jeden krok do ateizmu i do tego, co się dzieje dzisiaj. Zaczęła się taka równia pochyła odchodzenia od Kościoła”.

Arcybiskup nie odniósł się do drugiej części tego pytania, czyli do zarzutu „siania zamętu” przez papieża Franciszka (który spotkał się na wspólnej liturgii ze zwierzchniczką luterańskiego Kościoła Szwecji). Jeden z obecnych zadał pytanie, czy metropolita ma pomysły na zasypywanie podziałów. „Myślę, że te podziały wywoływane są w dużej mierze przez zadawane pytania: kto z nas jest lepszym chrześcijaninem? Kto z nas jest lepszym katolikiem? Lepszym Polakiem? – ciągnął pytający. – Takie pytania prowadzą chyba do poniżania, do wykluczania, do ferowania wyroków. Pewne elementy takich działań dostrzegam w posłudze księdza biskupa”. I tu padł nietrafiony przykład: „ominięcie redakcji »Tygodnika Powszechnego« w czasie niedawnych wizyt opłatkowych na Wiślnej”, prostowany w następnym dniu na Twitterze przez rzecznika archidiecezji ks. Piotra Studnickiego („Arcybiskup nie chodził po kolędzie w Krakowie”).

Nowy metropolita krakowski odpowiedział na to pytanie, odwołując się do warunków owocnego dialogu: płaszczyzną autentycznego spotkania i budowania jedności jest obiektywna prawda, a Jan Paweł II (w 1991 r.) wskazywał po prostu na Dekalog. 

Pytany przez dziennikarzy już po spotkaniu o wrażenia, abp Jędraszewski chwalił: „Dociekliwość krakowian jest porównywalna do łodzian, ale wyczuwam takie większe ciepło. Jest też chyba większa interakcja”. Dodał, że jest chętny do szczerej rozmowy i że dla niego nie ma trudnych pytań.

„Dialogi u św. Anny” będą się odbywać w czwarty czwartek każdego miesiąca. Arcybiskup zawsze będzie odpowiadał na kilka najciekawszych jego zdaniem pytań nadesłanych drogą mailową (formularz na stronie kolegiata-anna.pl) albo wrzuconych do specjalnej skrzynki w kolegiacie, a następnie na kilka pytań zadanych przez uczestników. Tematy kolejnych spotkań zaproponowali duszpasterze św. Anny. W kwietniu spotkanie dotyczyć będzie Bożego Miłosierdzia, w maju – objawień fatimskich, a w czerwcu – św. Brata Alberta. Po wakacyjnej przerwie, poczynając od września, tematem dialogów będą kolejno: katecheza, ekumenizm, śmierć i rodzina. ©©