Organizacja AICA International powstała w 1950 r. w celu budowania sieci relacji zawodowych poza granicami politycznymi, geograficznymi, etnicznymi, gospodarczymi i religijnymi, ale też obrony wolności wypowiedzi. Obecnie jej członkami jest blisko 5 tys. osób z całego świata. Posiada też 63 sekcje krajowe.
Do przełomu 1989 r. AICA pełniła funkcję pomostu w podzielonym świecie, a krajom naszego regionu dawała możliwość udziału na równych prawach w powojennym życiu artystycznym oraz budowania międzynarodowych kontaktów, m.in. przy okazji Międzynarodowego Kongresu AICA w Krakowie w 1975 r. Tadeusz Kantor zaprezentował zagranicznej publiczności „Umarłą klasę”, a Jerzy Nowosielski swój najbardziej niezwykły obraz „Villa dei Misteri”. W ostatnich dekadach AICA stara się być miejscem, w którym uwagę zyskują obszary dotąd marginalizowane w globalnym obiegu sztuki, w ostatnich latach utworzono m.in. wiele sekcji afrykańskich.
Małgorzata Kaźmierczak jest historyczką sztuki i krytyczką. W latach 2014-2016 była dyrektorką Galerii Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu, a następnie Mediateki Akademii Sztuki w Szczecinie. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Od 2020 r. była też wiceprezeską AICA Polska i AICA International. Objęcie funkcji prezeski AICA International to jej osobisty sukces, ale ten wybór ma także znaczenie dla naszego regionu. Jest drugą osobą z Polski pełniącą tę funkcję po Władysławie Jaworskiej, która była prezeską w latach 70. ubiegłego stulecia (i trzecią z Europy Środkowej).
Co więcej, Kaźmierczak jest dopiero piątą kobietą w tej roli. W historii AICA, podobnie jak wielu innych instytucji świata sztuki, uderzająca jest dominacja mężczyzn, ale też świata Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych. Wybór Małgorzaty Kaźmierczak, współredaktorki niedawno wydanej antologii krytyki sztuki z Europy Środkowej po 1989 r. „Bridging the Gaps”, daje szanse, by głos tej części naszego kontynentu stał się bardziej słyszalny.
Wybór ten pokazuje także siłę polskiej kultury, która w ostatnich dekadach funkcjonuje w międzynarodowym obiegu na równych prawach. To zasługa przede wszystkim artystek i artystów, ale też krytyków, kuratorów i galerzystów. Kaźmierczak nie jest tu jedynym przykładem. Wystarczy wymienić Alicję Knast, która po wyrzuceniu przez PiS-owskie władze z Muzeum Śląskiego wygrała międzynarodowy konkurs na dyrektorkę Muzeum Narodowego w Pradze czy Kasię Redzisz mianowaną w 2022 r. dyrektorką artystyczną brukselskiego KANAL-Centre Pompidou. W tych i w wielu innych wypadkach nie były potrzebne działania polityków, zwłaszcza takich, których ambicją było kreowanie „właściwych” hierarchii w kulturze.
Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Masz konto? Zaloguj się
365 zł 95 zł taniej (od oferty "10/10" na rok)
