Zacznijmy od drobnej pomyłki: „Doree musiała jechać do Londynu aż trzema autobusami – najpierw do Kincardine, tam łapała kolejny, a potem przesiadała się na miejski, który zawoził ją do celu”. Tak brzmi w polskiej wersji pierwsze zdanie opowiadania „Inny wymiar” otwierającego tom Alice Munro „Zbyt wiele szczęścia”. Doree, niepozorna, zwyczajna kobieta, która żyje z ciężarem potwornych wydarzeń, jakie dotknęły jej rodzinę, jedzie trzema autobusami na spotkanie, które być może odmieni jej życie. Na skutek nieprzewidzianego wydarzenia będzie jej dane inne spotkanie i być może to ono odmieni jej życie. „Nie musi pani jechać do Londynu?” – pyta kierowca na końcu utworu, kiedy pasażerka deklaruje, że zostanie przy ofierze wypadku drogowego. Rzeczywiście nie musi i nigdy nie zamierzała – Doree podróżowała bowiem nie do Londynu, lecz do London, miasta w południowozachodniej części...