Na pierwszy rzut oka wszystko wygląda normalnie. Wrócił chaos w ciasnych uliczkach, które w kraju nietraktującym prawa do auta z aż takim nabożeństwem byłyby dawno wyłączone z ruchu. Między południem a pierwszą ciężko wejść do taniej restauracji czy samoobsługowego bistra, gdzie można zjeść zestaw obiadowy za 11 euro. Bary znów są pełne, zwłaszcza późnym popołudniem, gdy nadchodzi pora aperitifu, który jednak nie jest wstępem do posiłku, lecz sposobem na zamknięcie pierwszej połowy dnia i okazją do przedłużenia rozmów toczonych przez osiem godzin w biurze.

INSTYNKT STADNY, potrzeba bycia, picia i jedzenia w gromadzie, nie opuścił Włochów, przynajmniej wielkomiejskich. W tym narodzie godzina policyjna, zaczynająca się o dwudziestej pierwszej, była aktem destrukcji więzi społecznych. Ostatnie z najbardziej widomych i dotkliwych znamion pandemii zniknęło dopiero...