Po raz pierwszy spotykają się w Londynie na festiwalu poezji. Trwa przerwa, obaj stoją w audytorium Queen Elizabeth, w pobliżu sceny. Rozmawiają o tłumaczeniu poezji (ulubiony temat Daniela W.).

– Gdybyś miał jutro umrzeć – pyta Brodski – chciałbyś, żeby cię według tego tłumaczenia oceniano?

Ma na myśli wiersze Natalii Gorbaniewskiej, przełożone przez Daniela W.

Wiersze nie były polityczne. Były poezją bólu, samotności i rozpaczy, napisał o nich tłumacz we wstępie. Do wierszy dołączył protokół procesu Gorbaniewskiej, dokumentację medyczną szpitala psychiatrycznego i opinię brytyjskich psychiatrów o dokumentacji.

Pytanie zaskakuje Daniela W.

Brodski jest na Zachodzie od niedawna, od pięciu miesięcy. Zdążył przeczytać jego książkę?

I co właściwie ma na myśli?

Jest to krytyka?

Może refleksja ogólna?

Postanawia nie słyszeć...