Do Jezusa przybiegł jakiś człowiek „i padając przed Nim na kolana, zapytał: »Nauczycielu dobry, co mam robić, aby osiągnąć życie wieczne?«. Jezus mu odrzekł: »Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg«”. Następnie zapytał go, czy zna przykazania, na co ten odpowiedział: „»Nauczycielu, przestrzegałem tego wszystkiego od młodości«. Jezus przypatrzywszy się mu, umiłował go i powiedział mu: »Jednego ci brakuje: odejdź, ile masz, sprzedaj i daj biednym, i będziesz miał skarb w niebie, i chodźże towarzyszyć mi. On zaś sposępniawszy na to słowo odszedł, był bowiem mającym posiadłości liczne«” („Grecko-polski Nowy Testament”).

Nie wiemy, jakiej odpowiedzi spodziewał się ten człowiek, ale z całą pewnością nie takiej, jaką usłyszał. Aż tak wiele, właściwie całego dorobku życia, dla przyszłości, nawet jeśli miałaby to być wieczność, poświęcić nie był gotów. Słowem...