Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Zgodnie z oczekiwaniami do Sekretariatu Synodu dotarły liczne odpowiedzi od poszczególnych osób, rodzin i grup, organizacji i uniwersytetów, także jako owoc pracy różnych sympozjów, zawierające ważne uwagi pogłębiające tematykę rodziny i ukazujące jej nowe aspekty. Zaprezentowane w Watykanie Instrumentum laboris – czyli roboczy tekst dla październikowego Synodu – zawiera definitywny tekst Relatio Sinodali (dokument końcowy zeszłorocznego synodu) oraz syntezę odpowiedzi, uwag i innych materiałów (co zaznaczono w sposobie numeracji). Dokument składa się z trzech części, które ukazują kontynuację obu zgromadzeń synodalnych: (I) „Wsłuchanie się w wyzwania dotyczące rodziny”; (II) „Rozeznanie powołania rodziny” oraz (III) „Misja rodziny dziś”.
Tekst zawiera sugestie dotyczące nowych impulsów ewangelizacyjnych dla Kościoła, przy tym mocno podkreślona jest nierozerwalność sakramentalnego małżeństwa. Odwołując się do poprzedniej sesji (zawsze najpierw jest cytat z Relatio, następnie rozwinięcie w kierunku dalszych prac), sporo miejsca poświęcono parom bez ślubu kościelnego. Sugestia, by traktować ten stan jako drogę ku sakramentowi jako pełni jest czymś nowym w Kościele. Położony jest nacisk na duszpasterstwo takich związków, z szacunkiem mówi się o ślubie cywilnym. Dokument wspomina także o trudnościach ekonomicznych jako przeszkodzie w drodze do ślubu.
Sporo miejsca poświęcone jest postulatom uproszczenia procedur stwierdzających nieważność małżeństwa, ale nie ma zgody na likwidowanie drugiej instancji sądowniczej.
W temacie ewentualnego dopuszczenia do komunii osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach jako punkt wyjścia cytat z Familiaris Consortio. Jeśli osoby takie zachęcane są do „komunii duchowej” czemu nie sakramentalnej? – pytali niektórzy ojcowie. Zatem przedmiotem dalszych prac musi być wyjaśnienie teologicznego znaczenia zalecanej poślubionym rozwodnikom „komunii duchowej”, która – podkreślono – przecież wymaga nawrócenia i stanu łaski. Jak się to ma do prawa przystępowania do komunii sakramentalnej? Przypomniano praktykę prawosławną: błogosławienie drugiego związku jako drogę pokuty.
Sporo napisano o przygotowaniu do małżeństwa, o duszpasterstwie rodzin, przygotowaniu księży, tworzeniu wspólnot złożonych z małżeństw, punktów wparcia dla rodzin w kryzysie. Poza tym zalecono szacunek dla osób homoseksualnych, z podkreśleniem, że w Kościele nie ma mowy o „małżeństwach” osób tej samej płci.
Tekst napisany z dużym poczuciem realizmu i jednocześnie z ostrożnością, by nie naruszyć tożsamości Kościoła i nauki o nierozerwalności sakramentu.
