​Nie ma w tym kurczu poczucia wyższości bądź lepszości, pogardy dla gustu klas niższych ani złości wobec twórców lokalnej kultury masowej. Po prostu wyliczyliśmy, że za sumę wydaną na telewizor można sobie kupić mnóstwo cebuli, po której, jak wiadomo, człowiek ma sny barwne, frapujące, niespokojne i zgoła znacznie sprawniej wyreżyserowane niż dowolny film, szoł czy orędzie emitowane przez tutejsze stacje. Są rzecz jasna momenty, w których żałujemy tej decyzji, a gdy taki moment nadchodzi, szperamy nerwowo po internetach, by zobaczyć, jakże się ma polska sztanga, nasz młot, dysk, piłka czy kula.

Szukamy wtedy tam i siam, klikamy, oglądamy i przeżywamy. Doprawdy jednak każdy sukces i każdą porażkę naszych przyjmujemy w dezorientacji, są bowiem owe informacje ze wszystkich stron bardzo obłożone reklamami. A to gum, zarówno takich do żucia, jak i tych całkowicie niejadalnych, a to...