MAŁGORZATA NOCUŃ: Pani przygoda z dziennikarstwem rozpoczęła się od marzenia o butach.

JELENA KOSTIUCZENKO: Tak, jako nastolatka zapragnęłam kupić sobie nowe buty. Wypatrzyłam je w sklepie: skórzane, z charakterystycznym przeszyciem. Piękne mi się wydawały.

Pochodzę z biednej rodziny. Zaczęłam pracować w wieku dziewięciu lat. Imałam się różnych zajęć, przede wszystkim mycia podłóg. W rosyjskiej szkole podstawowej odbywają się „lekcje pracy”, w mojej podstawówce można było w ramach tych zajęć wybrać naukę dziennikarstwa telewizyjnego i prasowego. Zapisałam się na „dziennikarstwo prasowe” i związałam z miejscową gazetą „Siewiernyj Kraj”. Była typową gadzinówką, pod totalną kontrolą miejscowych władz. Pisałam o zupełnych bzdurach, ale za każdy opublikowany tekst mi płacono. Pomyślałam sobie: lepsze już to niż szorowanie podłóg. I buty mogłam sobie kupić...