Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Wiadomo, że 90-letni Scalfari nie nagrywa ani nie zapisuje swoich rozmów z papieżem. Streszcza z pamięci wypowiedzi rozmówcy. Nie da się więc odtworzyć dokładnych słów Franciszka. Watykan zdementował, by wyraził on myśl, którą przypisał mu Scalfari. Ale całe to nieporozumienie stanowi dobry przykład, jak trudna do wyrażenia i zrozumienia jest chrześcijańska wiara w Chrystusa.
Można zaryzykować stwierdzenie, że w popularnym odbiorze chrześcijanie to ludzie, którzy uznają Jezusa za Boga. Podejrzewam, że wielu z wierzących właśnie tak Go traktuje – co w praktyce może oznaczać, że Jego człowieczeństwo znika nam z pola widzenia. Dogmat Soboru Chalcedońskiego podkreśla, że w Jezusie natury boska i ludzka istnieją „bez zmieszania, bez zmiany, bez rozdzielania i rozłączania” oraz że „nie zanikły różnice natur przez ich zjednoczenie, ale została zachowana właściwość obu”. W praktyce trudno to ująć w spójnej intelektualnej wizji osoby Chrystusa. Czy, na przykład, potrafił mówić, gdy leżał w żłobie? Albo czy jako dorosły człowiek znał język polski (którego jeszcze wówczas nie było) i czy wiedział cokolwiek o naszej (wówczas przyszłej) ojczyźnie? Jeśli odpowiemy twierdząco na te pytania, zaprzeczymy powtórzonemu w definicji dogmatycznej słowu Pisma, że był On nam podobny „we wszystkim, oprócz grzechu” (Hbr 4, 15). A z drugiej strony: jakże nie wiedział i nie potrafił – możemy spytać – skoro był wszechwiedzącym Bogiem?
Jeśli trudno nam myśleć o Jezusie jako jednocześnie Bogu i człowieku, i jeśli jego człowieczeństwo ginie nam z oczu, warto przypominać sobie teksty Pisma, które ujmują Rabbiego z Nazaretu od tej właśnie strony. Jak choćby pierwszą „ewangelizacyjną” mowę św. Piotra, zapisaną w Dziejach Apostolskich: „Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci” (Dz 2, 22-23). Czy gdybyśmy znali tylko tę mowę, wiedzielibyśmy, że Jezus jest Bogiem?
Albo fragment Listu do Filipian, który bardzo przypomina słowa przypisane papieżowi przez Scalfariego: „On nie zatrzymał równości z Bogiem, ale opróżnił samego siebie, przyjąwszy postać sługi i stał się jak ludzie. Uznany w tej formie za człowieka, uniżył się, stał się posłuszny do śmierci, śmierci na krzyżu” (Flp 2, 3-6).
