Podobnie jest z pierwszą kobietą wspomnianą przez Marka. Oto Jezus po czterdziestodniowym poście na pustyni rozpoczyna działalność publiczną. Pierwszego dnia ogłasza nadejście królestwa Bożego, wzywa na uczniów Szymona i Andrzeja, Jakuba i Jana, naucza w synagodze, wygania ducha nieczystego oraz uzdrawia. Pierwszą uzdrowioną jest kobieta, “teściowa Szymona" (Mk 1, 30). Wzmianka o niej ogranicza się do trzech zdań: “leżała z gorączką. Mówią Mu [Jezusowi] zaraz o niej. I podniósł ją, chwyciwszy za rękę. I opuściła ją gorączka, i usługiwała Mu" (1, 30n). Poznajemy czas i miejsce wydarzenia. Było to w szabat (1, 21. 32) w Kafarnaum, dokładniej - w “domu Szymona i Andrzeja" (1, 29). Zastanawia zwłaszcza określenie miejsca: nie należało bowiem do żydowskich zwyczajów, by teściowa mieszkała z rodziną córki. Być może zatem określenie tożsamości kobiety przez jej relację do Szymona...