W pierwszej części Księgi, wyznaniu win i prośbie o przebaczenie, kobiety pozostają niemal niewidoczne jako wypowiadające je czy potencjalne współwinne. Wspomina się je jedynie jako ofiary niewierności przykazaniom ich ojców i mężów (Ba 2, 3. 23).

W drugiej części, będącej poematem o pocieszeniu, pojawiają się dwa tematy w starotestamentowej tradycji ukazywane jako postaci kobiece: Mądrość i Jeruzalem. Znamienne, że Mądrość Baruch tak ściśle utożsamia z Bogiem, że traci ten wymiar. Miasto Jeruzalem natomiast nosi wyraźne ślady symboliki kobiecej. Najpierw pojawia się jako kobieta - matka i wdowa - dzieląca się żalem po wygnanych dzieciach u “sąsiadek Syjonu" (4, 9. 14. 24), tzn. u sąsiadujących z nią miast. Jeruzalem jest matką świadomą przewinień dzieci, które sprowadziły na siebie - i pośrednio na nią - taki los: “Niech nikt się nie raduje, żem wdowa i od...